ماءالجبن(آب پنیر):
ابتدا یک کیلو شیر را کامل بجوشانید و سپس نصف استکان سرکه ( مایه پنیر ارجحیت دارد) به آن بیافزایید و به مدت یک ساعت بگذارید تا کاملا ببرد.سپس آنرا در صافی پارچه ای بریزید تا به آهستگی آب پنیر(ماءالجبن) جدا شود. پنیر بدست آمده جداگانه قابل مصرف است و حدود سه لیوان ماءالجبن نیز حاصل خواهد شد .
ماءالجبن در درمان دیابت کمک کننده بوده،باعث کاهش حرارت در افراد گرم مزاج و اصلاح کبد ، جوش و بعضی مشکلات دیگر می شود ، علاوه بر اینکه ماده ای مغذی نیز می باشد.

ماءالشعیر طبی:
۵۰ گرم جوی پوست کنده سالم (نه پرک و نه نیمکوب) را با چهار لیوان آب (یک لیتر)، با حرارت ملایم، آهسته بجوشانید تا وقتی که جوها به حالت شکفته و کاملاً پخته برسند. پس از آن، تا این ترکیب سرد نشده، آن را صاف کنید و در جای خنک قرار دهید تا سرد شود. از این چهار لیوان جدود سه لیوان جو به دست می آید که حداکثر دو روز در یخچال قابل نگهداری است. نوشیدن این مایع بهتر از هر نوشیدنی دیگری می تواند در برابر استرس گرمایی و تشنگی و تحلیل رطوبات، فرد را محافظت کند. البته کسانی که معده سرد داشته باشند بهتر است در هر لیوان آن یک قاشق مرباخوری عسل حل کنند و سپس آن را بنوشند. ماء الشعیر طبی نباید غلیظ و ژله ای شود و الا تأثیر آن معکوس خواهد شد. اگر جو کاملاً مرغوب و مناسب باشد رنگ ماءالشعیر به سرخملایم(پوست پیازی) مایل می شود. هنگام مصرفِ عادی، ماء الشعیرِ به دست آمده باید تکان داده شود تا دُردی و بخش رقیق آن با هم مخلوط شوند تا فرد از غذائیت ماء الشعیر نیز منتفع شود.مصرف این فرآورده خانگی به فرد (به خصوص فردی که مزاج گرم و خشک دارد) کمک می کند تا از خشکی پوست، زردی رنگ پوست بدن، گودافتادگی چشم ها، یبوست، غلظت خون، تحریک پذیری عصبی، آزردگی های کلیوی احتمالی دور بماند.