دل بیچاره من خانه اغیار شد و بس                   خوش نشین دشمن غدّار شد و بس

دگر از آه جگر سوزش خبری نیست                    از بس همهمه کوچه و بازار شد و بس

آنقدر فرصت زیبا ز بر و بومش برفت                    نصیب کنونش حسرت دلدار شد و بس

رزق روز و نان شب و سفره رنگین                     فکر و ذکر دائمش خصلت تجّار شد و بس

سرخوشم زآن سو که زمانی دل من                 طبیب و مرحم دل صد بیمار شد و بس

رائح روحش دگرم به مشام نیست                   بوی خوش و  قدسیش بطّال شد و بس

سرخوشی و باده مستی تا به کی؟                یوسفا حاصل عمر، غضب جبّار شد و بس

                                                                                              علی یوسفی-آبان 91-تهران

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: